Toe ek saam met die verskriklikste mens op hierdie planeet was, was ek geblameer vir alles wat ooit gebeur het in ons verhouding. Ek het dikwels gewonder, hoekom is ek so opgeneuk? Hoekom lyk dit asof ek altyd dinge opvoeter?

Ek het uiteindelik begin besef dit is nie ek nie, dit is hy en sy mal manier om van my te dink. Hy het 'n kind, 'n dogtertjie van 'n vrou voordat ons ontmoet het. Hulle is uitmekaar, sy het hom verlaat and dit was ook nie 'n goeie ding nie.

Ek het nooit werklik oor die dinge gedink wat hy oor haar gese het nie, totdat ek uitgevind het dat hy my op dieselfde manier behandel as met haar. Hy het my oortuig dat hierdie vrou hom seer gemaak het en afgebreek het in klein stukkies, awwww. Hy het my baie jammer vir hom laat voel en laat dink dat hy die slagoffer is in die verhouding. Ek het dit geglo maar finaal die lig gesien en besef wat die werklike situasie was.

Nie was die net 'n "babys momma" nie maar was ook 'n vrou wat hom geskei het. So hy het dit redelik dik aangemaak en al die blaam was op haar gepak vir die seerkry in sy lewe, hy het niks verkeerd gedoen nie behalwe as om met die verkeerde vrou deurmekaar te raak, awww.

Maar nou is die blaam op my neergeplak, om platgedruk te word. Ek is deur pure hel met sy "game of rage" wat hy so lief is om met vroumense te speel. Dit het my 'n lang tyd gevat om hom te los en toe ek dit vir die laaste keer gedoen het, het ek so goed gevoel dat ek die balls gehad het om hom te los en dat ek uiteindelik weg is van sy mond, dit was 'n gevoel wat ek vir altyd wou he, n gevoel van vryheid.

Ek het uiteindelik weer die gevoel gekry nadat ek terug is by hom, ek was so miserabel saam met hom, ek kon nie eens fake gelukkig wees nie so ongelukkig was ek. Ek het hom verpes in elke moontlike manier en dit selfs gehaat net om sy stem te hoor. Toe ek hom finaal los, sou hy my cell uitvind en my bel en nog steeds die blame game speel soos gewoonlik.

Anon: Yes, the blame game says it in a nutshell for sure. That is one of the tricky parts that they should get an award for getting away with. Being the victim while they are actually victimizing others.

I think the main reason they behave this way is because it creates an era of sympathy and helps to avoid the real issues. For example it also isolates the new victim from thinking something is off with them and who would contact the old victim when they were told they were such a mess to deal with, kind of like deflecting and setting the trap.

Anon: Reading this sounds exactly like my psychopath at home, called my father.

Nothing is EVER his fault. It's always our mother. She is the reason for everything. Even when something out of the blue happens, it's her fault. When it's not her fault, it's my fault. He won't take it out on my little sister, but my mom and I get all of the wrath, and filthy foul mouth YES. Worst filth you'll ever hear from a human being. At age 20 I've tried so hard to stop cussing. The F bombs, and GD's are in his everyday language. I hope there is some kind of karma judgement and one day he's going to pay for all those sins, I truly do.

My heart goes out to you, it's a shame that people like this can't live up to what they do. I just pray one day soon, I can escape this horror.

Verhoudings Kategorie